Verborgen circuits: historisch Rome

Ik begin mijn droomnacht met een ritje tussen de twee oevers van de Tiber, van Trastevere naar Campo de’Fiori en van Piazza Navona naar het Pantheon. Dit is het kloppende hart van Rome. Ik aanschouw het doolhof van nauwe straatjes en voetpaden en zie hoe mensen het naar hun zin hebben.

Het is tijd om te ontsnappen uit het labyrint van het centrum van Rome en ik richt de motorkap naar het zuiden. Wanneer ik het Piazza Venezia kruis, langs het reusachtige monument Altare della Patria, strekt de Via dei Fori Imperiali zich voor me uit. Breed, recht en vrij van verkeer. Aan mijn rechterhand bevindt zich het Forum Romanum, een soort van archeologisch Disneyland. Als ik langs het Colosseum schiet uit het jaar 80 n.Chr word ik even bevangen door emotie bij het zien van dit indrukwekkende, oude sportstadion, wat het toneel vormde voor vele wrede spelen.

Wanneer ik EUR bereik, de moderne wijk die gebouwd werd onder het fascistische bewind en op tijd klaar was voor de Olympische Spelen van 1960, kan ik de barokke schatten en keizerlijke ruïnes van centraal Rome nog steeds zien.

De essentiële vormen, uitgestrekte vergezichten, geometrische lijnen en duizelingwekkende witte gebouwen in de wijk geven een heel natuurlijk gevoel. Het is neutraal, maar toch karakteristiek. Het is wel duidelijk waarom verschillende films en autocommercials hier zijn opgenomen, en met het oog op de ruimte in de wijk is het duidelijk waarom EUR de eerste keus is voor een mogelijke toekomstige Formule 1-ontmoeting in Rome. Ik bevind me op de juiste plaats.

Alle wegen leiden naar Rome

Ik rijd weer richting het noorden. Rome is een hele karakteristieke stad. Romanità (het Romeinse), de onmiskenbare mix van ontgoochelde ironie en jovialiteit, geeft de eeuwige stad haar unieke sfeer. Maar net als Londen of Parijs is Rome ook veelzijdig, met vele miniversies van Rome die één groot Rome opmaken, elk met haar eigen kenmerkende eigenschappen.

Een van deze microkosmossen is de wijk Testaccio, die ik nu vanaf de Via Ostiense, voorbij de oude piramide van Cestius kan zien liggen. Historisch gezien is het een industriële arbeiderswijk maar nu is het de thuisbasis van een variëteit aan barretjes en restaurants. De wijk heeft zichzelf getransformeerd tot een van de hipste hotspots van het Romeinse nachtleven en vormt een ware concurrent voor Pigneto en Ponte Milvio. Op dit tijdstip zijn de Core de Roma – de Romeinen die het ‘hart van Rome’ representeren – thuis of hebben ze zich ergens anders genesteld in een club.

Zelfs het historische centrum is nu leeg. Ik ga voor slechts een paar minuten de auto uit bij het Piazza di Spagna en na een korte wandeling kom ik bij de Pincioheuvel vanwaar ik het enorme Piazza del Popolo kan zien liggen met daarachter een uitzicht over de hele stad. Overdag wordt de pracht en praal van Rome overschaduwd door lawaai, verkeer en hordes toeristen, maar ’s nachts wordt het alledaagse leven vervangen door de eeuwigheid.

Ik zoek mijn weg terug naar de auto en neem nog één keer achter het stuur plaats. Ik heb vele meesterwerken gezien vannacht, maar deze stad is ook een meesterwerk op zichzelf. Het resultaat van traditie, stijl en passie. Kortom: ware kunst. De stad is nog een paar uur van mij. Helemaal van mij.