Verborgen Circuits: nachtelijk Barcelona

Ik ben hier om Barcelona te veroveren en om het beste uit de stad te halen, terwijl haar inwoners slapen. Ik wist dat Barcelona een lastige zou worden, omdat de stad bekend staat om haar late dinertjes en haar feestsfeer, maar ik neem de uitdaging graag aan. Ik begin op het hoogste punt van Barcelona: de berg Tibidabo.

De rit langs de steile berg terug naar de stad is scherp, kronkelig en heel leuk. Als ik niet naar het stadscentrum had gemoeten, had ik weleens verleid kunnen worden om langs de kust te gaan rijden.

De eerste stop is Antoni Gaudi’s Sagrada Familia. Het is nu bijna 23:30 uur, maar er verzamelen zich nog steeds toeristen rondom de katholieke kerk waar al sinds 1882 aan gebouwd wordt. Barcelona staat synoniem aan het werk van de architect en zijn kenmerkende flamboyante, magische werk prijkt op bijna alle toeristenboekjes over de stad. 

Catalaanse extravagantie

Ik cruise over de Carrer de Provença, een van de lange, rechte en heel brede wegen in het Eixample-district. Een paar straten verder is er een wijde bocht naar links die uitkomt op de bekendste winkelstraat van Barcelona: de Passeig de Gràcia. Het schijnt de meest dure straat van het land te zijn. Hier bevinden zich designerwinkels, uitstekende restaurants en cafés en een paar van de bekendste gebouwen van de stad.

Als ik langs nog een gebouw van Gaudi kom, Casa Milà, ga ik wat langzamer rijden, ondertussen genietend van de herkenbare golvende lijnen van Gaudi en de ongelooflijk mooie Espanta Bruixes-schoorstenen.

Het heeft geen zin om harder te gaan rijden, omdat Casa Batlló – ja, opnieuw van Gaudi – snel aan mijn rechterkant zal verschijnen. De stad heeft, erg bedachtzaam, bankjes buiten het gebouw neergezet die gevuld zijn met omhoog kijkende bezoekers die met hun camera’s van dichtbij en van veraf plaatjes schieten van de balkonnetjes die wel wat weg hebben van dierenmaskers en van het dak dat lijkt op de wervelkolom van een draak.

De weg eindigt bij het beroemde plein Plaça de Cataluña. Ik ben net op tijd om de laatste paar minuten van de verlichte fonteinen mee te maken voordat ze uitgaan voor de nacht.

Ik sla af op de la Rambla, de bekende uitgaansstraat die in het midden alleen bestemd is voor voetgangers. De jeugdige feestvierders zijn klaar om los te gaan. Ze maken het me niet makkelijk – ondanks dat het dinsdagnacht is, een van de rustigste nachten van de week. Voor de lachende joviale menigte zijn er tapasrestaurants, barretjes, kraampjes en artiesten. Niemand lijkt moe te zijn. 

Liechtenstein op de Olympische Spelen

Nu gaat het me sowieso niet lukken dus ik sla zo snel als ik kan af naar de gotische wijk Barri Gòtic. Dit is het oudste gedeelte van de stad en een van de leukste wijken om overdag doorheen te wandelen. ’s Nachts is de sfeer een beetje spookachtig en zonder de mensenmassa krijg je een beetje meer waardering voor de grandeur van plaatsen als Plaça de Sant Jaume.

Dit plein is altijd de thuisbasis geweest voor regeringsgebouwen – ook in de Romeinse tijd – en tegenwoordig staat het stadshuis tegenover de Palau de la Generalitat (zetel van de Catalaanse regering).

Ik heb een paar uur doorgebracht in de wirwar van smalle straatjes van de wijk met alleen een paar voetgangers en politiemannen als gezelschap, dus nu kan ik naar de waterkant die het beeld van Barcelona compleet veranderd heeft. Om er te komen moet ik rond de 20 meter hoge sculptuur ‘Het Hoofd van Barcelona’ van Roy Liechtenstein rijden die geïnspireerd werd door Gaudi en ter ere van de Olympische Spelen gemaakt is. Om dicht bij de zee te blijven rijd ik op en neer over de landtongen die tot aan het water rijken.

Mijn laatste sprankje hoop om rust te vinden in de stad is terug in de wat stillere gotische wijk. Ik neem de Via Laietana en zet de auto neer naast het Historisch Museum van Barcelona. Het is inmiddels 05:00 uur en ik ga genieten van de stilte terwijl ik het gebouw bewonder dat bewijs levert van het 2000 jarige verleden van de stad. Dan komt er een vroege voetganger voorbij die zijn hond aan het uitlaten is en begroet me met een vrolijk ‘Buenos dias!’. Ok, genoeg.

Barcelona heeft me verslagen. Maar met haar gastvrije inwoners, haar prachtige architectuur en haar levendige waterkant geef ik me graag gewonnen.