8 weetjes om door de bomen het bos te kunnen zien.

Bomen in een bos kennen een langzame jeugdgroei, daarna een piek in de groei en weer later neemt de groei langzaam af. Bij populieren ligt de piek van de groei al rond de 15 jaar, bij eiken pas bij 90 tot 100 jaar.

Om de gemiddelde CO₂-uitstoot van één gemiddelde benzine- of dieselauto te compenseren is er circa 0,8 hectare duurzaam beheerd bos nodig. Voor de compensatie van de CO₂ van alle 8,4 miljoen auto’s in Nederland zou een bosgebied van 67.000 vierkante kilometer nodig zijn, dat is meer dan anderhalf keer de oppervlakte van Nederland.

De Nederlandse bossen nemen ongeveer 2,5 miljoen ton CO₂ per jaar op, wat weinig is vergeleken met de nationale CO₂-uitstoot van 200 miljoen ton per jaar. Elders in Europa zijn veel grotere bosgebieden. Die compenseren met elkaar 11 procent van de Europese CO₂-uitstoot.

Bomen nemen via hun bladeren CO₂ op uit de lucht. De bladgroenkorrels in de bladeren zetten CO₂ en water met behulp van zonlicht om in glucose en zuurstof. De glucose gebruikt de boom als brandstof, en als bouwsteen voor lignocellulose, het materiaal waaruit hout bestaat. De bomen vertragen op die manier de ophoping van CO₂ in de atmosfeer en daarmee ook de wereldwijde opwarming van de atmosfeer.

In Nederland neemt een nieuw bos ongeveer acht tot tien ton CO₂ per hectare per jaar op, (in de tropen kan dat tot twintig ton CO₂ zijn) een oud bos één ton. Dat is nog geen reden om oud bos op te ruimen, want oud bos is belangrijk voor veel planten en dieren en houdt de voorraad van eerder opgenomen CO₂ nog steeds vast.

In Nederland besloegen de bossen in 1900 nog slechts twee procent van het totale landoppervlakte. Door het beplanten van stuifzanden en heidegebieden is het areaal kort daarna weer gegroeid. Op het ogenblik is elf procent het Nederlandse oppervlak met bos is bedekt.