Ome Lou in Tokio
01 jul. 2021
De Spelen in Tokio van 1964 waren de eerste in Azië. Negen Shell-atleten namen deel. Plus twee officials, waaronder bokscoach Louis “Ome Lou“ van Sinderen, werkzaam op de raffinaderij in Pernis. “In ons villaatje wonen we samen met Anton Geesink en deze man vermaakt de hele troep!”

Achttien uur duurde de vliegreis van Amsterdam Schiphol naar Tokio. De Nederlandse Olympische delegatie maakt de wereldreis met het toepasselijk gedoopte KLM-toestel Pierre de Coubertin. Na een laatste tussenstop in Alaska duiken de sporters de drukkende hitte van de Japanse zomer in. “Van slapen is onderweg niets gekomen, daar wij geen nacht gezien hebben.”
Aan het woord is de Vlaardinger Louis van Sinderen (1920- 2012). In personeelsblad Onder de Vlam - Pernis courant voor het personeel van Shell Nederland Raffinaderij N.V. en Shell Chemie N.V - verhaalt Van Sinderen zijn collega’s van zijn Olympische avonturen in het Verre Oosten.
Oorlogswonden
De Spelen van 1964 markeren de terugkeer van Japan op het wereldtoneel. Eigenlijk hadden de Olympische Spelen al in 1940 in Tokio zullen plaatsvinden. Door de tweede Chinees- Japanse oorlog in 1937 werden die echter verplaatst naar het Finse Helsinki, om uiteindelijk helemaal niet door te gaan.
In 1964 zijn de oorlogswonden voldoende geheeld om alsnog naar Japan af te reizen voor het mondiale vierjaarlijkse sportfestijn. De Japanse regering legt de nadruk op de toekomst en het technologisch kunnen van het land en toont een aantal vernieuwingen waaronder elektronische meetinstrumenten bij het zwemmen en de fotofinish bij de sprintonderdelen. Maar ook het verleden wordt niet geheel vergeten. Zo steekt hardloper Yoshinori Sakai het Olympisch vuur aan. Hij is geboren op 6 augustus 1945 in Hiroshima, op de dag dat de eerste atoombom deze stad heeft getroffen.
Er zaten 100.000 mensen in het stadion, het was iets om nooit te vergeten
Klasbak
Shell-medewerker Van Sinderen is zwaar onder de indruk van de tot in de puntjes georganiseerde openingsceremonie, zo blijkt uit het verslag in het bedrijfsblad. “Er zaten 100.000 mensen in het stadion en nogmaals, het was iets om nooit te vergeten!”
Maar Van Sinderen komt niet voor de belevenis. Hij is in de zomer van 1964 trainer-coach-leider van het Nederlands Olympisch boksteam. De Shell-werknemer heeft zelf dan al een lange, roemruchte geschiedenis in the noble art of self-defence. Als vijftienjarige bokste hij zijn eerste partij, op een vervalst bokspaspoort om de verplichte minimumleeftijdsgrens van 16 jaar te vermijden. Louis ‘spillebeen’ van Sinderen blijkt als snel een klasbak en treedt toe tot wat de gouden generatie van Rotterdamse boksers is gaan heten, waarvan Bep ‘The Dutch Windmill’ van Klaveren de internationaal meest succesvolle is. De Crooswijker werd in 1928 in Amsterdam al Olympisch kampioen in de klasse vedergewicht. “Ik gaf hem een klap, hij hep nooit meer gebokst.” De eveneens uitgesproken Van Sinderen, 87 amateur- en 49 professionele wedstrijden, haalde eveneens de nodige titels, maar de Tweede Wereldoorlog zat zijn loopbaan in de weg. In de oorlogsjaren bokst hij onder de schuilnaam Luc Lucas, om aan de verplichte arbeidsdienst te ontkomen. Tegelijkertijd combineert hij boksen – onder meer in Berlijn waar hij propagandaminister Joseph Goebbels de hand schudt, “gelukkig waren er geen camera’s in de buurt” – met activiteiten voor het Nederlands verzet. In 1948 gaat hij ‘vol continu’ bij Shell in Pernis aan de slag. Het betekent een jaar later het einde van zijn bokscarrière. “Dat was niet te combineren.”
Maar een oude liefde roest niet. ‘Ome Lou’ wordt bokstrainer en gaat in 1964 als trainer-coach-leider van de Nederlandse boksequipe naar de Spelen in Tokio. Bekendste naam uit die ploeg is de piepjonge Rudi Lubbers, die in Tokio in de tweede ronde wordt uitgeschakeld door de latere Olympisch kampioen Pinto. De Italiaan wint op punten (3 tegen 2).
Gieren
Al met al vallen de resultaten van de boksploeg van Shell’s tractiewerkplaatsmedewerker in Japan wat tegen. Hij wijt het zelf aan wat ongelukkige lotingen en de lastige klimatologische omstandigheden in Japan. “Om daar aan te wennen moet je zes dagen rekenen.” En, “ons boksen staat technisch heel hoog doch er wordt over het algemeen nog wat te ‘netjes’ gebokst.”
Die lastige omstandigheden hebben geen vat op boegbeeld en buurman, judoka Anton Geesink. De Nederlandse vlaggendrager haalt, in het thuisland van de sport, de eerste te vergeven Olympische titel judo in de ‘open klasse’ binnen.
“In ons villaatje wonen we samen met Anton Geesink en deze man vermaakt de hele troep!” Laat de bokstrainer in het Shell-blad Onder de Vlam (oplage 8.000) optekenen. “Wim Kan is er niets bij! Wij gieren om zijn grappen.“
Heilige
De betrokkenheid van de judoka gaat verder dan vermaak, zo blijkt uit het verslag van de Vlaardingse bokstrainer. Bovenbuurman Geesink is door Van Sinderen ingeschakeld als ‘porder’. Iedere ochtend komt hij om half zeven de Nederlandse boksers uit bed halen voor de verplichte trainingsarbeid. Die begint ’s ochtends om half acht met drie kwartier training op de ‘sintelbaan’. In de middag gaan de boksers naar de trainingszaal voor de tweede trainingssessie, waaronder gevechten met lokale Japanse boksers, zo vertelt Van Sinderen. Om tien uur ’s avonds gaat onverbiddelijk het licht in paviljoen 532 uit.
Hier in Japan word je als bokser of worstelaar vereerd als een heilige
Het is uit het verslag in het personeelsblad onduidelijk of Van Sinderen ook contacten heeft gelegd met negen Shellatleten uit andere landen die aan de Olympische Spelen deelnemen. Wel is duidelijk dat hij al op de heenreis spreekt met hockeybondofficial Henk van der Heide, oud-directeur van Pernis en nadien, in 1965, benoemd tot Erelid van de Koninklijke Nederlandse Hockey Bond.
Ook is duidelijk dat Van Sinderen zich druk maakt over de beperkte belangstelling van de Nederlandse televisie voor de noble art of self defence. “Vrijdagmiddag 9 oktober zou de heer Herman Kuiphof opnamen komen maken voor de Nederlandse televisie”, zo schrijft hij. “Hij kwam wel, maar zonder toestellen en hij vertelde ons dat de NTR het boksen als ongewenst beschouwt en er mochten dus geen opnamen gemaakt worden. Dat is wel pure waanzin. Hier in Japan word je als bokser of worstelaar vereerd als een heilige.”
Shell-toppers in Tokio 1964
John Pelling
Engelse researchwerker van Shell, hanteert, linkshandig, het degen. Kwam ook al uit op de Olympische Spelen van 1960 in Rome en won toen een zilveren medaille.
Walter Köstner
West-Duitse ‘verkoopman’. Nam ook al deel aan de Spelen in Rome en bereikte daar de kwartfinale. Duits kampioen op onderdeel Sabel. Werd eerder tiende op wereldkampioenschappen in Polen.
Brian Phelps
Twintigjarige Britse kampioen kunstschoonspringen. Werkte sinds 1960 als kantoorbediende bij Shell-Mex en BP. Won bij de Spelen in Rome bronzen medaille. Werd in 1962 op de Commenwealth Spelen in Australië kampioen en Europees kampioen in Leipzig.
Rudy Monk
Maakte deel uit van de eerste delegatie van de Nederlandse Antillen waarvoor de bevolking geld inzamelde, wat Shell verdubbelde. Gewichtheffer, sinds 1958 nationaal kampioen in het lichtgewicht. Was sinds 1952 pijpfitter op de Shell-raffinaderij. Getrouwd en twee kinderen.
Claude Clavet
Reserve van het Canadese worstelteam. Nationaal kampioen in het zwaargewicht. De 32-jarige werkte op de afdeling onderhoud van de raffinaderij Montreal East.
Dante Rossi
Maakte deel uit van de Italiaanse waterpoloploeg. De 55-voudige international werkte als econoom bij Shell Italiana. Rossi studeerde aan de universiteit van Genua.
Dieter Ebner
Oostenrijkse roeier in de vier-met-stuurman. Ebner werkte op het kantoor van het tankpark van Shell Oostenrijk.
Sikiri Alimi
Weltergewicht bokser en Nigeriaans kampioen. Werkte als vatenvuller op de asfaltinstallatie van Shell Company of Nigeria in Apapa.
Fortunato Rijns
Gewichtheffer in het middengewicht die zich sinds 1960 nationaal kampioen mag noemen. Was sinds 1957 operator bij de Shell-raffinaderij
Meer Shell
De Olympische waterstofspelen
De Olympische Spelen in Tokio zet, met behulp van waterstof, in op duurzaamheid. Lees meer over de Olympische waterstofspelen op deze pagina.
De schone spelen
Tokio 2021 mikt op goud voor duurzaamheid. Een aantal feiten op een rij.
Shell brengt waterstof naar spelen
Japan zet bij de Olympische Spelen grootscheeps in op waterstof als energiedrager. Die keuze illustreert de wens om een schonere toekomst te realiseren. Shell is betrokken bij het opzetten van een commercieel haalbare waterstofketen voor Japan.