Titel: Shell_Ev-station_Esmerelda_V07_60_sec
Duur: 1:00 minuut
Beschrijving:
Esmerelda, projectmanager van Shell op het gebied van elektrisch laden, vertelt over haar liefde voor constructie en het belang van schone energie, terwijl we haar aan het werk zien en haar bezig zien met haar hobby, trailrunning.
Shell_Ev-station_Esmerelda_V07_60_sec Transcript
[Videobeelden]
Close-up van het hoofd en de schouders van een vrouw met een muts op en een donkere trui aan. Ze is zelf vrij slecht belicht maar de muur op de achtergrond is lichter. Ze lijkt in een huiskamer te zitten. Ze heeft eerst haar hoofd naar beneden gericht, maar kijkt dan op, met een introspectieve blik. Dan verspringt het beeld en zien we een medium shot, nog steeds vrij donker, van haar benen en voeten en een stukje van haar bovenlijf. Ze is haar veters aan het strikken. Links naast haar zien we een bruin kastje.
[Voice-over, vrouwenstem met een Zuid-Afrikaansachtig accent]
“Trailrunning is voor mij een moment van meditatie.”
[Er is achtergrondmuziek te horen]
Er begint zachte, lichte muziek, die op de achtergrond de hele tijd doorgaat.
[Videobeelden]
Het beeld verspringt opnieuw. Ze is nog steeds in een huis en het beeld is nog steeds vrij donker. We zien nu de achterkant van haar hoofd en bovenlijf terwijl ze weg van de camera loopt, richting een glas-in-lood-deur. Ze trekt haar muts goed.
[Voice-over, vrouwenstem met een Zuid-Afrikaansachtig accent]
“Het zorgt ervoor dat ik ook weer míjn batterij oplaad.”
[Videobeelden]
Het beeld verspringt naar een medium shot waarin we weer de achterkant van de vrouw met de muts op zien, maar nu is ze buiten aan het rennen. Om haar heen zien we loofbomen en groene struiken en boven haar is de lucht lichtgrijs.
[Audio]
We horen haar voeten de grond raken tijdens het rennen, zo te horen over een grindachtige ondergrond.
[Voice-over, vrouwenstem met een Zuid-Afrikaansachtig accent]
Als klein meisje werd ik erg geïnspireerd door de technische werkzaamheden van mijn vader als loodgieter.”
[Videobeelden]
Het beeld verspringt naar een close-up van een houten fotolijst die op een tafeltje of kastje staat. Op de foto zijn vier mensen te zien, die innig bij elkaar staan. Links op de voorgrond naast de fotolijst staat een glazen pot, die onscherp is, met theezakjes of iets dergelijks erin. Dan verspringt het beeld naar een shot van de rennende voeten en benen van de vrouw, die midden in beeld over een grindpad gaan. Ze draagt een zwarte legging en donkere schoenen. Rechts zien we een groene berm met gras en struiken. Ze loopt schuin naar links, weg van de camera.
[Audio]
We horen haar voeten over het grind rennen.
[Videobeelden]
Dan verspringt het beeld opnieuw en nu zien we links een rechterschouder met een rood veiligheidshesje aan. Uit het hesje komt een arm met een witte blouse aan en een pols met een gekleurd armbandje. De rechterhand in het midden van het beeld glijdt over iets wits heen. Het beeld verspringt naar een medium shot van een vrouw die achter een groot wit ding staat en lacht. Ze heeft een witte veiligheidshelm over haar donkere lange haar, en draagt een geel met rood veiligheidshesje. Naast haar, rechts in beeld, zien we een deel van het hoofd van een man, ook met een witte helm op. Achter hen is een snelweg waar auto’s overheen rijden, richting de rechterkant van het beeld. De man loopt iets richting de camera, zodat zijn gezicht zichtbaar wordt. Beiden kijken met een tevreden blik naar het witte object en praten met elkaar.
[Man met veiligheidshelm]
“Mooi hè?”
[Shell-medewerker Esmerelda]
“It’s very, very nice.”
[Audio]
We horen geraas van auto’s op de achtergrond.
[Videobeelden]
Het beeld verspringt naar een close-up van het gezicht van de vrouw. We zien alleen haar neus en ogen, in het midden en aan de rechterkant van het beeld. De achtergrond links is vaag. Haar blauwe ogen knipperen.
[Voice-over, vrouwenstem met een Zuid-Afrikaansachtig accent]
“Dit is waar mijn liefde voor constructie begon.”
[Videobeelden]
Nu zien we in een medium shot met links diverse oplaadapparaten waarop de tekst ‘Shell Recharge’ en het Shell-schelplogo staan. Rechts van het midden staat een man met een geel veiligheidshesje en een witte helm naar de apparaten te kijken. Helemaal rechts zien we een stukje van de achterkant van de vrouw met de helm en het hesje, die dicht bij de camera staat maar niet scherp in beeld is. Ze beweegt langzaam richting de apparaten. Dan verspringt het beeld naar een shot van de rennende voeten en benen van de vrouw, die midden in beeld over een grindpad gaan. We zien rechts en links een groene berm met gras en struiken. Ze loopt schuin naar links, weg van de camera, die met haar mee beweegt.
[Audio]
We horen haar voeten over een grindachtige ondergrond rennen.
[Voice-over, vrouwenstem met een Zuid-Afrikaansachtig accent]
“Ik heb geleerd om mensen en plekken beter achter te laten dan we ze vonden.”
[Videobeelden]
Het beeld verspringt naar een medium shot van de vrouw met muts, die nu in het midden van het beeld richting de camera rent, over hetzelfde onverharde pad en met de groene berm en bomen om haar heen. De camera beweegt achteruit met haar mee, zodat ze niet dichterbij komt. Dan verspringt het beeld naar een shot van zes parkeervakken, elk met een elektrisch laadpunt van Shell erbij. Op de achtergrond zien we auto’s over de snelweg rijden. De vrouw, weer met helm en hesje, loopt van rechts naar links langs de opladers en bekijkt ze. We zien alleen haar achterkant.
[Audio]
We horen het geraas van de auto’s op de snelweg.
[Videobeelden]
Het beeld verspringt opnieuw en nu zien we een close-up van het hoofd en de schouders van de vrouw, bezien vanaf de zijkant, die nog steeds langs de opladers loopt en ernaar kijkt. De opladers hebben de Shell-kleuren en het Shell-schelplogo staat erop. De vrouw heeft een tevreden glimlach op haar gezicht. Het beeld verspringt en nu zien we haar benen en voeten terwijl ze nog steeds langs de opladers wandelt. Het beeld verspringt opnieuw, nu naar een shot, van redelijk dichtbij, van de hardlopende vrouw met muts. Ze holt nu door de duinen. We zien alleen haar achterkant. Op de achtergrond groeien er planten in het zand. Links in de verte zien we een soort toren. De lucht is lichtgrijs.
[Audio]
We horen haar rennende voeten.
[Voice-over, vrouwenstem met een Zuid-Afrikaansachtig accent]
“Het zou mooi zijn als de hele wereld kan...”
[Videobeelden]
Het beeld verspringt naar een shot vanuit een laag perspectief van een hoge zandheuvel waarover de vrouw aan het rennen is. Ze rent weg van de camera. Links in beeld zien we alleen zand, maar rechts is er groene begroeiing. Die kant gaat ze op. De hemel is bewolkt maar er komt wat blauwe lucht en zonlicht door de wolken heen. Dan verspringt het beeld naar een close-up van de vrouw, nu in een huiskamer met gewone kleren aan en los haar. Ze praat tegen de camera.
[Shell-medewerker Esmerelda]
“...overgaan op groener verbruik.”
[Videobeelden]
Op de achtergrond zien we bruine meubels en een kamerplant. Als de vrouw klaar is met praten, krijgt ze een lach op haar gezicht.
[Grafische weergave]
Er verschijnen witte letters in beeld.
[Tekst in beeld]
Esmerelda, Shell Electric Charging Project Manager
[Voice-over, andere vrouwenstem]
“Samen met gedreven mensen zoals Esmerelda installeert Shell door heel Nederland een netwerk van 200 snelladers.”
[Videobeelden]
Dan verspringt het beeld naar een breed shot van de vrouw met de muts op en hardloopkleren aan. Ze staat nu stil op een duinpad, tussen zand en hoge grassen, en kijkt met haar armen in haar zij om zich heen. Boven haar is een lucht met grote wolken en links een klein stukje blauw. De camera beweegt naar rechts om haar heen zodat het glooiende duinlandschap beter te zien is. Dan wordt er enigszins ingezoomd, waardoor ze grotendeels achter het hoge gras verdwijnt.
[Er is achtergrondmuziek te horen]
Een toetsenist speelt het kenmerkende Shell-deuntje.
[Grafische weergave]
Het geel met rode schelplogo van Shell is te zien tegen een witte achtergrond. Dan verschijnt er zwarte tekst onder het logo.
[Tekst in beeld]
#MakeTheFuture